#Сельская гаспадарка #GreenhouseFarming #SeedProduction #RussianAgriculture #FoodSecurity #AgriculturalInnovation #GovernmentSupport #HorticultureTrends #CropSustainability #InternationalAgriculturalExhibition
У нядаўніх дыскусіях на выставе «ЮГАГРА-2023» прэзідэнт «Цяпліцы Расіі» Аляксей Сітнікаў заклікаў урад аказаць дадатковую падтрымку айчыннаму насенняводству. Мэта - пашырэнне прысутнасці на рынку расійскіх агуркоў і памідораў. Сітнікаў прапанаваў кампенсаваць частку затрат на вытворчасць насення, каб зрабіць гэта больш эканамічна выгадным для вытворцаў.
Цяперашні сцэнар дэманструе трывожную неадпаведнасць паміж выдаткамі на вытворчасць насення і рэнтабельнасцю таматаў прэміум-класа. Сітнікаў падкрэслівае, што сабекошт вытворчасці насення таматаў перавышае прыбытак ад продажу таматаў вышэйшага гатунку. Гэтая эканамічная неадпаведнасць стварае пагрозу для ўстойлівасці цяплічнай агародніннай прамысловасці.
Гаворачы аб магчымасці поўнай лакалізацыі вытворчасці насення агародніны ў Расіі, вытворцы перасцерагаюць ад рэзкіх пераходаў, баючыся наступстваў для харчовай бяспекі краіны і эканамічнай дзейнасці аграрных кампаній. Аднак перспектыва працягу развіцця насенняводства ўнутры Расіі пры арганізацыі насенняводства за яе межамі лічыцца магчымым кампрамісам.
Заслугоўвае ўвагі рэзкі рост цяплічных вырошчвання агародніны за сямігодку, дзе плошчы павялічаны з 1.2 тыс. га да 3.2 тыс. га. Міжнародныя інвестары, у тым ліку замежныя, адыгралі значную ролю ў гэтым пашырэнні.
Гаворачы аб прадпрыемствах, здольных паступова выцясняць імпартныя гібрыды агародніны, Сітнікаў асабліва адзначыў дасягненні прадпрыемства «Гаўрыш», якое за 30 гадоў стварыла каля 600 гібрыдаў, якія па розных параметрах не ўступаюць замежным гібрыдам, а нават пераўзыходзяць іх.
Аднак, нягледзячы на перспектыўную будучыню расійскай селекцыі, доктар Сяргей Гаўрыш, заснавальнік селекцыйна-насенняводчай кампаніі «Гаўрыш», падкрэслівае адсутнасць адпаведнай дзяржаўнай падтрымкі. Ён прапануе выдзяляць субсідыі выключна цяплічным комплексам, якія выкарыстоўваюць насенне айчыннай вытворчасці. У цяперашні час «Гаўрыш» рэалізуе насенне таматаў і агуркоў на плошчы 1-1.2 тысячы гектараў абароненага грунту, што складае каля 20-25% расійскага рынку.
Адсутнасць субсідый для расійскіх вытворцаў насення ставіць іх у нявыгаднае становішча ў параўнанні з галандскімі калегамі, якія атрымліваюць падтрымку пры продажы насення за мяжу. Гаўрыш падкрэслівае ўскосны ўклад расійскіх цяплічных комплексаў, якія купляюць неайчыннае насенне, падтрымліваюць замежныя навуковыя дасягненні, а не ўкладваюць грошы ў расійскія даследаванні і распрацоўкі.
Прэзідэнт Уладзімір Пуцін паставіў задачу дасягнуць 75% самазабеспячэння расійскім насеннем да 2030 года. Нягледзячы на прынятыя меры па падтрымцы галіны, неабходныя далейшыя ініцыятывы. Як адзначаюць у аналітычным цэнтры насенняводчай кампаніі RUSEED, падтрымка навуковых даследаванняў у насенняводстве вельмі важная. Гэтая падтрымка дапаможа ў стварэнні новых гатункаў насення з палепшанымі характарыстыкамі, уключаючы ўраджайнасць, устойлівасць да хвароб, а таксама прадастаўленне субсідый вытворцам насення для будаўніцтва і мадэрнізацыі сельскагаспадарчых аб'ектаў. Гэтыя меры спрыяюць значна хутчэйшаму дасягненню мэтаў харчовай бяспекі.
Па стане на кастрычнік Мінсельгасхарч плануе ўстанавіць квоты на імпарт насення ў 2024 годзе і да канца года выбраць кампаніі-пастаўшчыкі. Канчатковыя параметры будуць улічваць патрэбы рынку, унутраную вытворчасць насення і план пастаўшчыка па лакалізацыі вытворчасці ў Расіі. З 1 кастрычніка ўступіла ў сілу пастанова ўрада аб квотаванні імпарту насення, прызначаная для рэгулявання і развіцця насенняводства ў краіне.
Заклік да ўзмацнення дзяржаўнай падтрымкі расійскага насенняводства знаменуе сабой ключавы момант у шляху краіны да самазабеспячэння сельскай гаспадаркі. Важна збалансаваць эканамічную жыццяздольнасць мясцовых вытворцаў з неабходнасцю паступовага пераходу. Гісторыі поспеху такіх кампаній, як «Гаўрыш», дэманструюць патэнцыял расійскай селекцыі, але пастаянная дзяржаўная падтрымка мае вырашальнае значэнне для рэалізацыі доўгатэрміновых мэтаў. Паколькі краіна імкнецца да 75% самазабеспячэння насеннем да 2030 года, вельмі важна расставіць прыярытэты ў галіне даследаванняў, субсідый і стратэгічнага планавання для забеспячэння ўстойлівай і ўстойлівай сельскагаспадарчай будучыні.